panie i dziewczynki 

obojętne

Emuriel Świetlisty na chrzest (dziewczynka)

98d135f0-e6dd-11ea-932a-f5d533203f9b

Serdeczne gratulacje z okazji narodzin córeczki! Niech Wam się dobrze chowa i będzie najlepszym dowodem Waszej miłości. Niech malutka rośnie zdrowa i niech zawsze ma wiele powodów&nbsp;do radości.

b380f100-5b2d-11eb-b216-cd1b32806f47

c82e4080-d2b5-11eb-966b-530d052e2bd8

ef5b1750-d2b5-11eb-826f-91a75ef172f0

c1ef00d0-e5ec-11ea-b93e-7b3bd67dd1de

Marysia i Emuriel&nbsp;

b06977d0-5b2d-11eb-b216-cd1b32806f47

Twarda okładka

square_216x216

c5c637d0-5b2d-11eb-b216-cd1b32806f47

1d9f8740-e5ef-11ea-b93e-7b3bd67dd1de

75554430-4272-11ec-b12d-3723ec0a9afd

26db47c0-e6dc-11ea-932a-f5d533203f9b

Specjalnie dla Marysi&nbsp;z okazji jej Chrztu Świętego opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, a zilustrowała Justyna Chudzińska-Ottino.

04cbcb20-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

150ea100-5ef9-11eb-abd5-8fc7141a1331

Natomiast samodzielnie przygotowała ciocia Mania.

f2b5d150-d284-11eb-865d-51999e33ebc1

316184d0-d285-11eb-865d-51999e33ebc1

Kraków, 21 marca 2021

089be5f0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

e8604dc0-e990-11eb-b575-9d2bf2f7f086

98fb4510-ebc9-11eb-a2d2-a1f5b41bba6e

0c813670-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

019c6750-d286-11eb-865d-51999e33ebc1

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek siedział nad brzegiem niebiańskiego strumyka i leniwie moczył stopy. Woda była ciepła, słońce cudownie przygrzewało, ale on nie miał dobrego humoru. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Eh, nudzę się – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć i to takich ważnych… A ja? &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Emurielu, co się stało? – Anioł Michał zbliżył się do niego, lekko unosząc się nad chmurką. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek poderwał się na równe skrzydełka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nic, nic – tylko że… inni mają takie ważne zajęcia, pracują, za coś odpowiadają, a ja… – Emuriel smętnie opuścił głowę i kopnął patyczek. – A ja pomagam wiewiórkom, gdy się posprzeczają, ratuję biedronki, wkładam do gniazd małe ptaszki, gdy z nich powypadają. Chciałbym wreszcie robić coś ważnego. – Emuriel podniósł wzrok i spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Coś naprawdę ważnego – powtórzył…

8aa8af90-d28b-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Anioł Michał się uśmiechnął. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wszystko jest ważne. Kiedy pomagasz najmniejszemu z najmniejszych to jest to równie ważne, jak pomaganie największemu. Biedronka czy słoń. Nie ma znaczenia. Ważne, że pomagasz… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Ale wiesz, o co mi chodzi… Ja bym chciał się opiekować ludźmi… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, wiem Emurielu. A ty wiesz, że to niezwykła praca – Anioł Michał nie dokończył, bo Emuriel wzbił się w powietrze, zaczął wywijać ósemki.

23262de0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

26604a40-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

f28ac580-d28b-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wiem, wiem. To wspaniałe zadanie – pomagać człowiekowi, żeby nie upadał, żeby nie zgubił drogi, żeby się nie spóźniał… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to rzeczywiście wspaniałe zadanie, ale bardzo, bardzo odpowiedzialne. Trzeba pomagać, ale nie przeszkadzać… Trzeba być, ale się nie narzucać. Potrafisz tak? – Anioł Michał spojrzał na Emuriela. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – No, no… – Emuriel znów zajął się patyczkiem na ścieżce. – Myślę, że tak… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bardzo się z tego cieszę – opiekun Emuriela się uśmiechnął. – Bo właśnie mam dla Ciebie bardzo ważną wiadomość. Uznaliśmy, że jesteś gotowy…

ee3cdf60-ebca-11eb-b4c7-9d23dc19437e

3b3e3d50-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

38be9d50-d28d-11eb-83d4-6f8be4d73579

4caa1a10-d28d-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Gogogotowy? Do czego? Mogę na Ziemię? – Emuriel znów podskoczył, ale uderzył głową w najniższą gałąź drzewa i wpadł do strumyka. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Po chwili zmoknięty, lecz bardzo podekscytowany był na&nbsp;brzegu. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, na Ziemię. Ale taki mokry nie możesz wyruszyć. Zmoczysz swojego podopiecznego – roześmiał się Anioł Michał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, tak. Zaraz się wysuszę – uradowany aniołek pofrunął szybko w górę i latał przez dłuższą chwilę, póki nie wyschły skrzydełka, włosy i sukienka.

45cabd70-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

88a887e0-d28d-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Kiedy zdyszany stanął przed swoim opiekunem, Anioł Michał wziął go za rękę i poprowadził do bramy. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel spojrzał w dół. Tam na dole toczyło się życie. Życie na Ziemi. Tylu ludzi, tyle zdarzeń. Dziewczynka szukała w parku pieska, który zaginął. Staruszka nie wiedziała, jak przejść przez ruchliwą ulicę; ktoś jeździł na rowerze. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Oj, trochę za szybko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel się przestraszył i&nbsp;zasłonił oczy: &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Czy ja sobie poradzę? Może jeszcze nie? Czy będę wiedział, co robić?

4c739ac0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

5794ca50-d28e-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nie martw się, będziesz. Każdy Anioł Stróż to wie – Anioł Michał poklepał aniołka po ramieniu, a potem założył Emurielowi łańcuszek na szyję… – Proszę, jest twój. Od dzisiaj jesteś Aniołem Stróżem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – A kogo? Kogo będę pilnował? Skąd będę wiedział, że to ten człowiek? – zapytał cichutko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Tym się nie martw, od razu będziesz wiedział. Bycie Aniołem Stróżem to dar. Na pewno rozpoznasz… &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel westchnął i wyszedł za bramę. Cieszył się bardzo, ale martwił zarazem, czy podoła tak odpowiedzialnemu zadaniu.

56c18b40-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

0c7518c0-6c56-11eb-8e72-35cc5136f543

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Chwilę później był na Ziemi. Wędrował ulicami miasta. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Zajrzał do kawiarni i do księgarni. Przyglądał się przechodniom. Jedni się dokądś spieszyli, a inni nie. Jedni się uśmiechali, inni nie… &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek lubił być wśród ludzi. Lubił gwar rozmów, śmiechy… Uwielbiał te swoje niespieszne wędrówki. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Wędrował długo, zaglądał w przeróżne zakamarki. Wiedział, że wszędzie można znaleźć coś ciekawego: a&nbsp;to wspaniała kamienica, a to ciekawy kościół, a czasami zwykła, mała rzecz. O, jak chociażby, ta stara pompa! &nbsp; &nbsp; &nbsp;W końcu zmęczony przysiadł na ławce. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Tak…, mógłby patrzeć na ten świat godzinami. Mógłby, ale musi już iść… Tylko dokąd?

be99c6b0-d28e-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; I nagle usłyszał TEN dźwięk. Najpierw cichy, a&nbsp;potem wszechogarniający…. Tak, teraz nie miał wątpliwości, to jest krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel szybciutko pofrunął w kierunku, skąd napływał ten dźwięk. Do szpitala. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Przysiadł, jak gołąb, na parapecie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to tutaj – pomyślał i uśmiechnął się. Najpierw popatrzył sobie z daleka, ale po chwili odważył się i wszedł do środka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Emuriel podfrunął całkiem bliziutko. Mama i tata wpatrywali się w swoją córeczkę. Aniołek też się wpatrywał. &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;Był 8 kwietnia 2020 roku, godzina 2:20. &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;

5c4a21b0-ebcc-11eb-b4c7-9d23dc19437e

f5e5ca00-5b2f-11eb-b216-cd1b32806f47

af2ba1e0-4272-11ec-b12d-3723ec0a9afd

4e113b10-5148-11ec-a627-458bfdb19de1

93850c90-5ef9-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Witaj, Marysiu (nie pojmował skąd wie, jak ma na imię ta mała dziewczynka, ale wiedział), jestem Emuriel, twój Anioł Stróż. Będęz Tobą przez całe życie i zobaczysz, wszystkiego Cię nauczę.

e685dea0-5efa-11eb-abd5-8fc7141a1331

To jest mama – Marlena.

ebe795f0-5efa-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp;A to tata – Karol.

201bd7f0-5efb-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Prawda, że wspaniali? Chyba już się w&nbsp;Tobie zakochali. Spójrz, jak na Ciebie patrzą. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Będę z Tobą zawsze. Nauczę Cię łapać zabawki, ciągnąć mamę za włosy i tatę za nos… Będę Cię trzymał za rękę, kiedy spróbujesz wstać, razem nauczymy się mówić. Pokażę Ci wszystkie kolory świata, zapachy, kwiaty, motyle. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel opowiadał i opowiadał, a Marysia słuchała i słuchała, aż w końcu zasnęła…

6dffdd40-ebcd-11eb-b4c7-9d23dc19437e

f3e77f30-ebcd-11eb-b4c7-9d23dc19437e

5aa28370-ee01-11eb-ba32-ef290ca04b41

70c51ae0-5efb-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek uśmiechnął się delikatnie, ucałował Marysię w&nbsp;małe czółko i ponownie przysiadł na krawędzi łóżeczka.

afbcf290-5efb-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek westchnął głęboko. Był poruszony oraz wzruszony. Teraz czuł, jak odpowiedzialne ma zadanie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; W dodatku takie na długie lata...&nbsp; Był Aniołem Stróżem! A to była jego podopieczna.&nbsp;Śliczna i maleńka.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Pięćdziesiąt cztery centymetry i 3350 gramów szczęścia!

d1cb3f30-ebdd-11eb-b4c7-9d23dc19437e

ed5801a0-67c8-11eb-8b1d-ad78bfd89772

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Od tego dnia aniołek miał pełne ręce roboty. Po powrocie do domu pomagał małej Maryni poznawać świat, śpiewał jej przed snem niebiańskie kołysanki, czule przytulał, gdy ta się niepokoiła.

09d53ff0-67c9-11eb-8b1d-ad78bfd89772

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Pewnego pięknego dnia był z niej szczególnie dumny. &nbsp; &nbsp; &nbsp; W niedzielę, 31 lipca 2021 roku,&nbsp;razem ze swoją podopieczną, jej Rodzicami oraz z całą Rodziną wyruszył do kościoła w Warszawie.

42854dd0-ebe6-11eb-b4c7-9d23dc19437e

&nbsp; &nbsp; &nbsp; To był ważny dzień dla Maryni; pierwszy raz od narodzin, miała tak namacalnie spotkać Pana Jezusa.

60d11520-ebe7-11eb-89b4-258a3190038e

d5ca9090-4272-11ec-b12d-3723ec0a9afd

d692c290-4272-11ec-b12d-3723ec0a9afd

2b187d10-ebe7-11eb-89b4-258a3190038e

85c55680-ebe6-11eb-b4c7-9d23dc19437e

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel był wzruszony i zaniepokojony: czy Marysia się nie przestraszy? czy woda nie będzie za chłodna? &nbsp; &nbsp; &nbsp; Na wszelki wypadek nieustannie szeptał jej do ucha uspokajające słowa: &nbsp; &nbsp; &nbsp; – To wspaniała chwila! Sam Bóg się z Tobą przywita i obejmie swoim ramieniem. Przytuli, tak jak Mama i Tata. Teraz już zawsze będziesz blisko Niego. A ja będę z Tobą.

305f63f0-ebe8-11eb-89b4-258a3190038e

4e74bc20-67ca-11eb-8b1d-ad78bfd89772

d8246a50-ebe7-11eb-89b4-258a3190038e

16bb3640-ebe8-11eb-89b4-258a3190038e

98305660-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

 Pięćdziesiąt&nbsp; cztery centymetry i 3350 gramów szczęścia!

 W niedzielę, 31 lipca 2021 roku,&nbsp;razem ze swoją podopieczną, jej Rodzicami oraz z całą Rodziną wyruszył do kościoła w Warszawie

podstawowa

229-E3_Dz_TW_P

Serdeczne gratulacje z okazji narodzin córeczki! Niech Wam się dobrze chowa i będzie najlepszym dowodem Waszej miłości. Niech malutka rośnie zdrowa i niech zawsze ma wiele powodów do radości,

5f0a2530-4275-11ec-98cf-6f1a5b00dcaf

Marysia i Emuriel&nbsp;

ca2757b0-ebeb-11eb-b860-0bf96d9e0614

32a90fb0-4275-11ec-98cf-6f1a5b00dcaf

Specjalnie dla Marysi&nbsp;z okazji jej&nbsp;Chrztu Świętego opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, a zilustrowała Justyna Chudzińska-Ottino.

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Chwilę później był na Ziemi. Wędrował ulicami miasta. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Zajrzał do kawiarni i do księgarni. Przyglądał się przechodniom. Jedni się dokądś spieszyli, a inni nie. Jedni się uśmiechali, inni nie… &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek lubił być wśród ludzi. Lubił gwar rozmów, śmiechy… Uwielbiał te swoje niespieszne wędrówki. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Wędrował długo, zaglądał w przeróżne zakamarki. Wiedział,że wszędzie można znaleźć coś ciekawego: a&nbsp;to wspaniała kamienica, a to ciekawy kościół, a czasami zwykła, mała rzecz. O, jak chociażby, ta stara pompa! &nbsp; &nbsp; &nbsp;W końcu zmęczony przysiadł na ławce. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Tak…, mógłby patrzeć na ten świat godzinami. Mógłby, ale musi już iść… Tylko dokąd?

&nbsp; &nbsp; &nbsp; I nagle usłyszał TEN dźwięk. Najpierw cichy, a&nbsp;potem wszechogarniający…. Tak, teraz nie miał wątpliwości, to jest krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel szybciutko pofrunął w kierunku, skąd napływał ten dźwięk. Do szpitala. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Przysiadł, jak gołąb, na parapecie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to tutaj – pomyślał i uśmiechnął się. Najpierw popatrzył sobie z daleka, ale po chwili odważył się i wszedł do środka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Emuriel podfrunął całkiem bliziutko. Mama i tata wpatrywali się w swoją córeczkę. Aniołek też się wpatrywał. &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;Był 8 kwietnia 2020 roku, godzina 2:20. &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;

29d2ccd0-3e1c-11ec-a8f5-eb415ae89e2a

3a315240-3e1c-11ec-a8f5-eb415ae89e2a

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Witaj, Marysiu (nie pojmował skąd wie, jak ma na imię ta mała dziewczynka, ale wiedział), jestem Emuriel, twój Anioł Stróż. Będę&nbsp;z Tobą przez całe życie i zobaczysz, wszystkiego Cię nauczę.

e31e84e0-ebdd-11eb-b4c7-9d23dc19437e

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek westchnął głęboko. Był poruszony oraz wzruszony. Teraz czuł, jak odpowiedzialne ma zadanie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; W dodatku takie na długie lata...&nbsp; Był Aniołem Stróżem! A to była jego podopieczna.&nbsp;Śliczna i maleńka.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Pięćdziesiąt&nbsp; cztery centymetry i 3350 gramów szczęścia!

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Od tego dnia aniołek miał pełne ręce roboty. Po powrocie do domu pomagał małej Maryni poznawać świat, śpiewał jej przed snem niebiańskie kołysanki, czule przytulał, gdy ta się niepokoiła.

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Pewnego pięknego dnia był z niej szczególnie dumny.&nbsp; W niedzielę, 31 lipca 2021 roku,&nbsp;razem ze swoją podopieczną, jej Rodzicami oraz z całą Rodziną wyruszył do kościoła w Warszawie.

875770d0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

c7ba2480-3c09-11ec-acaf-1d4fdc470a82

cfe03dc0-5388-11ec-a556-215474a827c4

2e6dde60-5389-11ec-a556-215474a827c4

58edd510-5f99-11ed-a122-9d247000e9fe

6b8c4c80-4042-11ee-a939-61f5e6d6e49e

Wstaw tu zdjęcie, które chcesz mieć na okładce, a my je wkomponujemy :]

72d699f0-4042-11ee-a939-61f5e6d6e49e

W niedzielę, 31 lipca 2021 roku,&nbsp;razem ze swoją podopieczną, jej Rodzicami oraz z całą Rodziną wyruszył do kościoła w Warszawie

rozszerzona

E3_Dz_TW_R

1151aaa0-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

f36ab680-d291-11eb-893a-37928cd9f0b5

1970c090-d292-11eb-893a-37928cd9f0b5

7add2510-d2bc-11eb-923f-1348c57fceb0

Szczęścia, radości i Miłości!

73ee1520-e6ea-11ea-9a6f-2d981584e74b

Hanna i Emuriel

f54b9820-5695-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

Miękka okładka

square_20x20

38e057e0-5693-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

64249900-5983-11eb-9aec-d3e00dc5509e

Specjalnie dla Hani z okazji jej Chrztu Świętego opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, a zilustrowała Justyna Chudzińska-Ottino.

0651f690-d27a-11eb-8f57-01686831b399

Samodzielnie natomiast&nbsp; książkę&nbsp;przygotowała ciocia Ala.

70e3d9b0-d2bb-11eb-923f-1348c57fceb0

cbeb87e0-d2bb-11eb-923f-1348c57fceb0

Kraków, 28 stycznia 2021 r.

4e5c9a10-ee2e-11eb-a6eb-7f1b70fb3246

37ab0c30-5693-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

c3be7980-5983-11eb-9aec-d3e00dc5509e

e8ece840-5983-11eb-9aec-d3e00dc5509e

Kochanej Dziewczynce, mama chrzestna

989d4600-3e5c-11ec-be81-27ccd2c2f81e

32c29c30-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

61dfd370-d274-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek siedział nad brzegiem niebiańskiego strumyka i leniwie moczył stopy. Woda była ciepła, słońce cudownie przygrzewało, ale on nie miał dobrego humoru. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Eh, nudzę się – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć i to takich ważnych… A ja? &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Emurielu, co się stało? – Anioł Michał zbliżył się do niego, lekko unosząc się nad chmurką. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek poderwał się na równe skrzydełka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nic, nic – tylko że… inni mają takie ważne zajęcia, pracują, za coś odpowiadają, a ja… – Emuriel smętnie opuścił głowę i kopnął patyczek. – A ja pomagam wiewiórkom, gdy się posprzeczają, ratuję biedronki, wkładam do gniazd małe ptaszki, gdy z nich powypadają. Chciałbym wreszcie robić coś ważnego. – Emuriel podniósł wzrok&nbsp;i spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Coś naprawdę ważnego – powtórzył…

6ac4c140-d278-11eb-a103-4d139088462f

3d4e8010-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

f55834d0-d274-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Anioł Michał się uśmiechnął. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wszystko jest ważne. Kiedy pomagasz najmniejszemu z najmniejszych to jest to równie ważne, jak pomaganie największemu. Biedronka czy słoń. Nie ma znaczenia. Ważne, że pomagasz… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Ale wiesz, o co mi chodzi… Ja bym chciał się opiekować ludźmi… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, wiem Emurielu. A ty wiesz, że to niezwykła praca – Anioł Michał nie dokończył, bo Emuriel wzbił się w powietrze, zaczął wywijać ósemki. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wiem, wiem. To wspaniałe zadanie – pomagać człowiekowi, żeby nie upadał, żeby nie zgubił drogi, żeby się nie spóźniał… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to rzeczywiście wspaniałe zadanie, ale bardzo, bardzo odpowiedzialne. Trzeba pomagać, ale nie przeszkadzać… Trzeba być, ale się nie narzucać. Potrafisz tak? – Anioł Michał spojrzał na Emuriela. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – No, no… – Emuriel znów zajął się patyczkiem na ścieżce. – Myślę, że tak…

46b21090-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

6a0ebf10-d275-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bardzo się z tego cieszę – opiekun Emuriela się uśmiechnął. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bo właśnie mam dla Ciebie bardzo ważną wiadomość. Uznaliśmy, że jesteś gotowy… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Gogogotowy? Do czego? Mogę na Ziemię? – Emuriel znów podskoczył, ale uderzył głową w najniższą gałąź drzewa i wpadł do strumyka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Po chwili zmoknięty, lecz bardzo podekscytowany był na&nbsp;brzegu. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, na Ziemię. Ale taki mokry nie możesz wyruszyć. Zmoczysz swojego podopiecznego – roześmiał się Anioł Michał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, tak. Zaraz się wysuszę – uradowany aniołek pofrunął szybko w górę i latał przez dłuższą chwilę, póki nie wyschły skrzydełka, włosy i sukienka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Kiedy zdyszany stanął przed swoim opiekunem, Anioł Michał wziął go za rękę i poprowadził do bramy.

ad677240-ee34-11eb-a603-937492bb8cd3

50b5d8b0-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

c37df2f0-d275-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel spojrzał w dół. Tam na dole toczyło się życie. Życie na Ziemi. Tylu ludzi, tyle zdarzeń. Dziewczynka szukała w parku pieska, który zaginął. Staruszka nie wiedziała, jak przejść przez ruchliwą ulicę; ktoś jeździł na rowerze. Oj, trochę za szybko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel się przestraszył i&nbsp;zasłonił oczy: &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Czy ja sobie poradzę? Może jeszcze nie? Czy będę wiedział, co robić? &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nie martw się, będziesz. Każdy Anioł Stróż to wie – Anioł Michał poklepał aniołka po ramieniu, a potem założył Emurielowi łańcuszek na szyję… – Proszę, jest twój. Od dzisiaj jesteś Aniołem Stróżem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – A kogo? Kogo będę pilnował? Skąd będę wiedział, że to ten człowiek? – zapytał cichutko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Tym się nie martw, od razu będziesz wiedział. Bycie Aniołem Stróżem to dar. Na pewno rozpoznasz…

5c722640-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

11c18080-d276-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel westchnął i wyszedł za bramę. Cieszył się bardzo, ale martwił zarazem, czy podoła tak odpowiedzialnemu zadaniu. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Chwilę później był na Ziemi. Wędrował ulicami miasta. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Zajrzał do kawiarni i do księgarni. Przyglądał się przechodniom. Jedni się dokądś spieszyli, a inni nie. Jedni się uśmiechali, inni nie… &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek lubił być wśród ludzi. Lubił gwar rozmów, śmiechy… Uwielbiał te swoje niespieszne wędrówki. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Wędrował długo, zaglądał w przeróżne zakamarki. Wiedział, że wszędzie można znaleźć coś ciekawego: a&nbsp;to wspaniała kamienica, a to ciekawy kościół, a czasami zwykła, mała rzecz. O, jak chociażby, ta stara pompa! &nbsp; &nbsp; &nbsp; W końcu zmęczony przysiadł na ławce. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Tak… mógłby patrzeć na ten świat godzinami. Mógłby, ale musi już iść… Tylko dokąd?

65001740-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

3087a7f0-d277-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; I nagle usłyszał TEN dźwięk. Najpierw cichy, a&nbsp;potem wszechogarniający…. Tak, teraz nie miał wątpliwości, to jest krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel szybciutko pofrunął w kierunku, skąd napływał ten dźwięk. Do Szpitala. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Przysiadł, jak gołąb, na parapecie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to tutaj – pomyślał i uśmiechnął się. Najpierw popatrzył sobie z daleka, ale po chwili odważył się i wszedł do środka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel podfrunął całkiem bliziutko. Mama i tata wpatrywali się w swoją córeczkę. Aniołek też się wpatrywał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Był poranek 20 lipca 2020 roku, godzina 6.05.

8789df40-5a2d-11eb-a626-71f115bb505d

16728d70-0f27-11ec-b8f4-09788c628ea9

8e2eaee0-3c7f-11ec-bb23-095a1e1292f8

180d9a50-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp;– Witaj, Haniu (nie pojmował skąd wie, jak ma na&nbsp;imię ta mała dziewczynka, ale&nbsp;wiedział), jestem Emuriel, twój Anioł Stróż. Będę z&nbsp;Tobą przez całe życie i&nbsp;zobaczysz, wszystkiego Cię nauczę.&nbsp;

3c943050-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

To jest mama –&nbsp;Justyna.

6eb74590-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp;To tata – Mateusz.

989bc250-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Prawda, że wspaniali? Chyba już się w&nbsp;Tobie zakochali. Spójrz, jak na&nbsp;Ciebie patrzą. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Będę z&nbsp;Tobą zawsze. Nauczę Cię łapać zabawki, ciągnąć mamę za włosy i&nbsp;tatę za&nbsp;nos… Będę Cię trzymał za rękę, kiedy spróbujesz wstać, razem nauczymy się mówić. Pokażę Ci wszystkie kolory świata, zapachy, kwiaty, motyle... &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel opowiadał i&nbsp;opowiadał, a&nbsp;Haniutek słuchała i&nbsp;słuchała, aż w&nbsp;końcu zasnęła…

e92680c0-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek uśmiechnął się delikatnie, ucałował Hanię w&nbsp;małe&nbsp;czółko i&nbsp;ponownie przysiadł na&nbsp;krawędzi łóżeczka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Był Aniołem Stróżem! A&nbsp;to była jego podopieczna. Śliczna i&nbsp;maleńka.&nbsp;

dbdfb280-ee35-11eb-a603-937492bb8cd3

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Pięćdziesiąt cztery centymetry i 3350 gramów szczęścia!

6d389f60-5982-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Od tego dnia aniołek miał pełne ręce roboty. Po powrocie do domu pomagał małej&nbsp;Hani&nbsp;poznawać świat, śpiewał jej przed snem niebiańskie kołysanki, czule przytulał, gdy ta się niepokoiła.&nbsp;&nbsp;

085e0210-ee38-11eb-a603-937492bb8cd3

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Pewnego pięknego dnia był z niej szczególnie dumny. &nbsp; &nbsp; &nbsp; W niedzielę, 31 lipca 2021 roku, razem ze swoją podopieczną, jej Rodzicami oraz z całą Rodziną wyruszył do kościoła w Warszawie.

9d888040-ee38-11eb-a603-937492bb8cd3

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel był wzruszony i zaniepokojony: czy Hania się nie przestraszy? czy woda nie będzie za chłodna? &nbsp; &nbsp; &nbsp; Na wszelki wypadek nieustannie szeptał jej do ucha uspokajające słowa: &nbsp; &nbsp; &nbsp; – To wspaniała chwila! Sam Bóg się z Tobą przywita i obejmie swoim ramieniem. Przytuli, tak jak Mama i Tata. Teraz już zawsze będziesz blisko Niego. A ja będę z Tobą.

0de30360-ee39-11eb-a603-937492bb8cd3

&nbsp; &nbsp; &nbsp; To&nbsp;był ważny dzień dla Hani; pierwszy raz od&nbsp;narodzin, miała tak namacalnie spotkać Pana Jezusa.

1478ad30-ee41-11eb-8d03-3f8229a45d84

78ebe220-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

14634eb0-dd53-11ed-9fc9-09d0cae4d345

Był poranek 20 lipca 2020 roku, godzina 6.05.

Pięćdziesiąt  cztery centymetry i 3350 gramów szczęścia!

 W niedzielę, 31 lipca 2021 roku, razem ze swoją podopieczną, jej Rodzicami oraz z całą Rodziną wyruszył do kościoła w Warszawie

wersja podstawowa

235-E3_DZ_MO_P

67d282a0-3c8c-11ec-92df-f5b2b6f21c3f

61d37bb0-ee31-11eb-b63a-3f7392a987a2

883a4360-ee31-11eb-b63a-3f7392a987a2

tektura

Tektura

c6d3a430-ee2d-11eb-a6eb-7f1b70fb3246

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek siedział nad brzegiem niebiańskiego strumyka i leniwie moczył stopy. Woda była ciepła, słońce cudownie przygrzewało,&nbsp;ale on nie miał dobrego humoru. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Eh, nudzę się – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć i to takich ważnych… A ja? &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Emurielu, co się stało? – Anioł Michał zbliżył się do niego, lekko unosząc się nad chmurką. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek poderwał się na równe skrzydełka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nic, nic – tylko że… inni mają takie ważne zajęcia, pracują, za coś odpowiadają, a ja… – Emuriel smętnie opuścił głowę i kopnął patyczek. – A ja pomagam wiewiórkom, gdy się posprzeczają, ratuję biedronki, wkładam do gniazd małe ptaszki, gdy z nich powypadają. Chciałbym wreszcie robić coś ważnego. – Emuriel podniósł wzrok&nbsp;i spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Coś naprawdę ważnego – powtórzył…