panowie i chłopcy

obojętne

Emuriel z okazji narodzin (chłopiec)

1151aaa0-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

f36ab680-d291-11eb-893a-37928cd9f0b5

1970c090-d292-11eb-893a-37928cd9f0b5

7add2510-d2bc-11eb-923f-1348c57fceb0

Szczęścia, radości i Miłości!

73ee1520-e6ea-11ea-9a6f-2d981584e74b

Szymon&nbsp;i Emuriel

f54b9820-5695-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

Miękka okładka

square_20x20

38e057e0-5693-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

64249900-5983-11eb-9aec-d3e00dc5509e

Specjalnie dla Szymka&nbsp;z okazji jego narodzin opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, a zilustrowała Kasia Kukla-Puzoń.

0651f690-d27a-11eb-8f57-01686831b399

Samodzielnie natomiast&nbsp; książkę&nbsp;przygotowała ciocia Ala.

cbeb87e0-d2bb-11eb-923f-1348c57fceb0

Kraków, 28 stycznia 2021 r.

3816d5d0-0a0c-11ee-94a0-2f03f9fb2f58

37ab0c30-5693-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

c3be7980-5983-11eb-9aec-d3e00dc5509e

e8ece840-5983-11eb-9aec-d3e00dc5509e

Kochanemu Chłopczykowi, mama chrzestna

3111f7b0-fc26-11eb-a92b-33579c1025ef

61dfd370-d274-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek siedział nad brzegiem niebiańskiego strumyka i leniwie moczył stopy. Woda była ciepła, słońce cudownie przygrzewało, ale on nie miał dobrego humoru. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Eh, nudzę się – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć i to takich ważnych… A ja? &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Emurielu, co się stało? – Anioł Michał zbliżył się do niego, lekko unosząc się nad chmurką. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek poderwał się na równe skrzydełka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nic, nic – tylko że… inni mają takie ważne zajęcia, pracują, za coś odpowiadają, a ja… – Emuriel smętnie opuścił głowę i kopnął patyczek. – A ja pomagam wiewiórkom, gdy się posprzeczają, ratuję biedronki, wkładam do gniazd małe ptaszki, gdy z nich powypadają. Chciałbym wreszcie robić coś ważnego. – Emuriel podniósł wzrok&nbsp;i spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Coś naprawdę ważnego – powtórzył…

3e8ff270-fc26-11eb-a92b-33579c1025ef

5b464220-fc26-11eb-a92b-33579c1025ef

f55834d0-d274-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Anioł Michał się uśmiechnął. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wszystko jest ważne. Kiedy pomagasz najmniejszemu z najmniejszych to jest to równie ważne, jak pomaganie największemu. Biedronka czy słoń. Nie ma znaczenia. Ważne, że pomagasz… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Ale wiesz, o co mi chodzi… Ja bym chciał się opiekować ludźmi… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, wiem Emurielu. A ty wiesz, że to niezwykła praca – Anioł Michał nie dokończył, bo Emuriel wzbił się w powietrze, zaczął wywijać ósemki. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wiem, wiem. To wspaniałe zadanie – pomagać człowiekowi, żeby nie upadał, żeby nie zgubił drogi, żeby się nie spóźniał… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to rzeczywiście wspaniałe zadanie, ale bardzo, bardzo odpowiedzialne. Trzeba pomagać, ale nie przeszkadzać… Trzeba być, ale się nie narzucać. Potrafisz tak? – Anioł Michał spojrzał na Emuriela. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – No, no… – Emuriel znów zajął się patyczkiem na ścieżce. – Myślę, że tak…

69e64eb0-fc26-11eb-a92b-33579c1025ef

a01e2f40-fc2e-11eb-be81-8da38aa1bca3

6a0ebf10-d275-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bardzo się z tego cieszę – opiekun Emuriela się uśmiechnął. – Bo właśnie mam dla Ciebie bardzo ważną wiadomość. Uznaliśmy, że jesteś gotowy… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Gogogotowy? Do czego? Mogę na Ziemię? – Emuriel znów podskoczył, ale uderzył głową w najniższą gałąź drzewa i wpadł do strumyka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Po chwili zmoknięty, lecz bardzo podekscytowany był na&nbsp;brzegu. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, na Ziemię. Ale taki mokry nie możesz wyruszyć. Zmoczysz swojego podopiecznego – roześmiał się Anioł Michał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, tak. Zaraz się wysuszę – uradowany aniołek pofrunął szybko w górę i latał przez dłuższą chwilę, póki nie wyschły skrzydełka, włosy i sukienka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Kiedy zdyszany stanął przed swoim opiekunem, Anioł Michał wziął go za rękę i poprowadził do bramy.

c175cc70-fc2e-11eb-be81-8da38aa1bca3

e0065a60-fc2e-11eb-be81-8da38aa1bca3

c37df2f0-d275-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel spojrzał w dół. Tam na dole toczyło się życie. Życie na Ziemi. Tylu ludzi, tyle zdarzeń. Dziewczynka szukała w parku pieska, który zaginął. Staruszka nie wiedziała, jak przejść przez ruchliwą ulicę; ktoś jeździł na rowerze. Oj, trochę za szybko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel się przestraszył i&nbsp;zasłonił oczy: &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Czy ja sobie poradzę? Może jeszcze nie? Czy będę wiedział, co robić? &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nie martw się, będziesz. Każdy Anioł Stróż to wie – Anioł Michał poklepał aniołka po ramieniu, a potem założył Emurielowi łańcuszek na szyję… – Proszę, jest twój. Od dzisiaj jesteś Aniołem Stróżem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – A kogo? Kogo będę pilnował? Skąd będę wiedział, że to ten człowiek? – zapytał cichutko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Tym się nie martw, od razu będziesz wiedział. Bycie Aniołem Stróżem to dar. Na pewno rozpoznasz…

ee9799e0-fc2e-11eb-be81-8da38aa1bca3

11c18080-d276-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel westchnął i wyszedł za bramę. Cieszył się bardzo, ale martwił zarazem, czy podoła tak odpowiedzialnemu zadaniu. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Chwilę później był na Ziemi. Wędrował ulicami miasta. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Zajrzał do kawiarni i do księgarni. Przyglądał się przechodniom. Jedni się dokądś spieszyli, a inni nie. Jedni się uśmiechali, inni nie… &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek lubił być wśród ludzi. Lubił gwar rozmów, śmiechy… Uwielbiał te swoje niespieszne wędrówki. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Wędrował długo, zaglądał w przeróżne zakamarki. Wiedział, że wszędzie można znaleźć coś ciekawego: a&nbsp;to wspaniała kamienica, a to ciekawy kościół, a czasami zwykła, mała rzecz. O, jak chociażby, ta stara pompa! &nbsp; &nbsp; &nbsp; W końcu zmęczony przysiadł na ławce. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Tak… mógłby patrzeć na ten świat godzinami. Mógłby, ale musi już iść… Tylko dokąd?

fb94cbe0-fc2e-11eb-be81-8da38aa1bca3

12f71fe0-fc2f-11eb-be81-8da38aa1bca3

3087a7f0-d277-11eb-a103-4d139088462f

&nbsp; &nbsp; &nbsp; I nagle usłyszał TEN dźwięk. Najpierw cichy, a&nbsp;potem wszechogarniający…. Tak, teraz nie miał wątpliwości, to jest krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel szybciutko pofrunął w kierunku, skąd napływał ten dźwięk. Do Szpitala. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Przysiadł, jak gołąb, na parapecie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to tutaj – pomyślał i uśmiechnął się. Najpierw popatrzył sobie z daleka, ale po chwili odważył się i wszedł do środka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel podfrunął całkiem bliziutko. Mama i tata wpatrywali się w swojego synka. Aniołek też się wpatrywał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Był poranek 20 lipca 2020 roku, godzina 6.05.

243222a0-fc2f-11eb-be81-8da38aa1bca3

cc6eafd0-43f4-11ec-878b-e59633c96490

180d9a50-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp;– Witaj, Szymusiu (nie pojmował skąd wie, jak ma na&nbsp;imię ten mały chłopiec, ale&nbsp;wiedział), jestem Emuriel, twój Anioł Stróż. Będę z&nbsp;Tobą przez całe życie i&nbsp;zobaczysz, wszystkiego Cię nauczę.&nbsp;

3c943050-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

To jest mama –&nbsp;Justyna.

6eb74590-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp;To tata – Mateusz.

989bc250-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Prawda, że wspaniali? Chyba już się w&nbsp;Tobie zakochali. Spójrz, jak na&nbsp;Ciebie patrzą. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Będę z&nbsp;Tobą zawsze. Nauczę Cię łapać zabawki, ciągnąć mamę za włosy i&nbsp;tatę za&nbsp;nos… Będę Cię trzymał za rękę, kiedy spróbujesz wstać, razem nauczymy się mówić. Pokażę Ci wszystkie kolory świata, zapachy, kwiaty, motyle... &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel opowiadał i&nbsp;opowiadał, a&nbsp;Szymek&nbsp;słuchał i&nbsp;słuchał, aż w&nbsp;końcu zasnął…

e92680c0-5981-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek uśmiechnął się delikatnie, ucałował&nbsp;&nbsp;Szymusia &nbsp;w&nbsp;małe&nbsp;czółko i&nbsp;ponownie przysiadł na&nbsp;krawędzi łóżeczka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Był Aniołem Stróżem! A&nbsp;to był jego podopieczny.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Śliczny i&nbsp;maleńki.

6d389f60-5982-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Po kilku dniach Szymon&nbsp;wrócił z Mamą do domu. Aniołek zakasał rękawy. Miał teraz pełne ręce roboty!

ce8c3dd0-5982-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Pomagał małemu&nbsp;Szymusiowi poznawać świat, śpiewał mu przed snem niebiańskie kołysanki, opowiadał ciekawe historie, czule przytulał, gdy ten się niepokoił. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Chłopiec okazał się mądrym i pojętnym „uczniem”. Szybko zdobywał nowe umiejętności.

d7faf1e0-5982-11eb-9aec-d3e00dc5509e

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Wkrótce Rodzice zobaczyli pierwszy uśmiech Szymka.&nbsp;a później jego pierwszy samodzielny krok. Emuriela szczególnie uradował ten pierwszy krok.

ac82bbe0-5a29-11eb-a626-71f115bb505d

&nbsp; &nbsp; &nbsp;– Wspaniale, Szymeczku! Jestem z Ciebie bardzo dumny. Pamiętaj, już zawsze będę z Tobą. I razem wiele się jeszcze nauczymy.

4dc68390-fc2f-11eb-be81-8da38aa1bca3

394619d0-fc2f-11eb-be81-8da38aa1bca3

80b12e90-fc2f-11eb-be81-8da38aa1bca3

Był poranek 20 lipca 2020 roku, godzina 6.05.

wersja podstawowa

223_E1_CHL_MO_P

tektura

Tektura

70e3d9b0-d2bb-11eb-923f-1348c57fceb0

32c29c30-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek siedział nad brzegiem niebiańskiego strumyka i leniwie moczył stopy. Woda była ciepła, słońce cudownie przygrzewało, ale on nie miał dobrego humoru. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Eh, nudzę się – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć i to takich ważnych… A ja? &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Emurielu, co się stało? – Anioł Michał zbliżył się do niego, lekko unosząc się nad chmurką. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek poderwał się na równe skrzydełka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nic, nic – tylko że… inni mają takie ważne zajęcia, pracują, za coś odpowiadają, a ja… – Emuriel smętnie opuścił głowę i kopnął patyczek. – A ja pomagam wiewiórkom, gdy się posprzeczają, ratuję biedronki, wkładam do gniazd małe ptaszki, gdy z nich powypadają. Chciałbym wreszcie robić coś ważnego. – Emuriel podniósł wzrok&nbsp;i spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Coś naprawdę ważnego – powtórzył…

6ac4c140-d278-11eb-a103-4d139088462f

3d4e8010-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

85c104e0-d278-11eb-a103-4d139088462f

46b21090-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

e3f254b0-d278-11eb-a103-4d139088462f

50b5d8b0-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

5c722640-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

a24c7990-fc31-11eb-81eb-5138a5e1b422

65001740-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

&nbsp; &nbsp; &nbsp; I nagle usłyszał TEN dźwięk. Najpierw cichy, a&nbsp;potem wszechogarniający…. Tak, teraz nie miał wątpliwości, to jest krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel szybciutko pofrunął w kierunku, skąd napływał ten dźwięk. Do Szpitala. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Przysiadł, jak gołąb, na parapecie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to tutaj – pomyślał i uśmiechnął się. Najpierw popatrzył sobie z daleka, ale po chwili odważył się i wszedł do środka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel podfrunął całkiem bliziutko. Mama i tata wpatrywali się w swojego synka. Aniołek też się wpatrywał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Był poranek 20 lipca 2020 roku, godzina 6.05.

33965f20-5984-11eb-9aec-d3e00dc5509e

c008b0d0-ccc6-11ee-8f05-df3777eeb197

&nbsp; &nbsp; &nbsp;– Witaj, Szymusiu (nie pojmował skąd wie, jak ma na&nbsp;imię ten mały chłopiec, ale&nbsp;wiedział), jestem Emuriel, twój Anioł Stróż. Będę z&nbsp;Tobą przez całe życie i&nbsp;zobaczysz, wszystkiego Cię nauczę.&nbsp;To&nbsp;jest mama –&nbsp;Justyna, a to tata –&nbsp;Mateusz.

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Prawda, że wspaniali? Chyba już się w&nbsp;Tobie zakochali. Spójrz, jak na&nbsp;Ciebie patrzą. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Będę z&nbsp;Tobą zawsze. Nauczę Cię łapać zabawki, ciągnąć mamę za włosy i&nbsp;tatę za&nbsp;nos… Będę Cię trzymał za rękę, kiedy spróbujesz wstać, razem nauczymy się mówić. Pokażę Ci wszystkie kolory świata, zapachy, kwiaty, motyle... &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel opowiadał i&nbsp;opowiadał, a&nbsp;Szymek&nbsp;słuchał i&nbsp;słuchał, aż w&nbsp;końcu zasnął…&nbsp; Aniołek uśmiechnął się delikatnie, ucałował&nbsp;Szymusia&nbsp;w&nbsp;małe&nbsp;czółko i&nbsp;ponownie przysiadł na&nbsp;krawędzi łóżeczka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Był Aniołem Stróżem! A&nbsp;to był jego podopieczny. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Śliczny i&nbsp;maleńki.

8917dde0-ca5f-11ed-87de-ef096f179653

135aad70-5a2d-11eb-a626-71f115bb505d

78ebe220-5696-11eb-ac4d-3fc7b0e815e2

97957910-5985-11eb-abc2-43aa1f11d864

224_E1_CHL_TEK_P

5541c9c0-0019-11ec-a04e-1f0a433ae0e1

57e06970-0019-11ec-a04e-1f0a433ae0e1

a66593e0-0019-11ec-a04e-1f0a433ae0e1

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek siedział nad brzegiem niebiańskiego strumyka i leniwie moczył stopy. Woda była ciepła, słońce cudownie przygrzewało, ale on nie miał dobrego humoru. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Eh, nudzę się – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć i to takich ważnych… A ja? &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Emurielu, co się stało? – Anioł Michał zbliżył się do niego, lekko unosząc się nad chmurką. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek poderwał się na równe skrzydełka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nic, nic – tylko że… inni mają takie ważne zajęcia, pracują, za coś odpowiadają, a ja… – Emuriel smętnie opuścił głowę i kopnął patyczek. – A ja pomagam wiewiórkom, gdy się posprzeczają, ratuję biedronki, wkładam do gniazd małe ptaszki, gdy z nich powypadają. Chciałbym wreszcie robić coś ważnego. – Emuriel podniósł wzrok&nbsp;i spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Coś naprawdę ważnego – powtórzył…

bf1621d0-fc3f-11eb-ab7d-1dd71a4ffb37

d50054c0-fc3f-11eb-ab7d-1dd71a4ffb37

8f2a90a0-ea65-11eb-b32e-9317c58a1d8e

8789df40-5a2d-11eb-a626-71f115bb505d

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek uśmiechnął się delikatnie, ucałował&nbsp;&nbsp;Szymusia &nbsp;w&nbsp;małe&nbsp;czółko i&nbsp;ponownie przysiadł na&nbsp;krawędzi łóżeczka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Był Aniołem Stróżem! A&nbsp;to był jego podopieczny. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Śliczny i&nbsp;maleńki.

d3af7c10-ccc9-11ee-a50d-1d508ed17280

tutaj wstaw zdjęcie, które my umieścimy na okładce

e93aed30-ccc9-11ee-a50d-1d508ed17280

wersja rozszerzona

225_E1_CHL_MO_ROZ

7ad73b90-ccca-11ee-99f7-0d8d09a898d0

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Pomagał małemu&nbsp;Szymusiowi poznawać świat, śpiewał mu przed snem niebiańskie kołysanki, opowiadał ciekawe historie, czule przytulał, gdy ten się niepokoił. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Chłopiec okazała się mądrym i pojętnym „uczniem”. Szybko zdobywał nowe umiejętności.

7c839690-cccb-11ee-ac3e-57527d6699ea

84d5b710-cccb-11ee-ac3e-57527d6699ea

226_E1_CHL_TEK_ROZ

98d135f0-e6dd-11ea-932a-f5d533203f9b

Serdeczne gratulacje z okazji narodzin synka! Niech Wam się dobrze chowa i będzie najlepszym dowodem Waszej miłości. Niech syneczek rośnie zdrowy i niech zawsze ma wiele powodów do radości.

b380f100-5b2d-11eb-b216-cd1b32806f47

c82e4080-d2b5-11eb-966b-530d052e2bd8

ef5b1750-d2b5-11eb-826f-91a75ef172f0

c1ef00d0-e5ec-11ea-b93e-7b3bd67dd1de

Szymon&nbsp;i Emuriel&nbsp;

b06977d0-5b2d-11eb-b216-cd1b32806f47

Twarda okładka

square_216x216

0f3ddc70-ccea-11ee-a636-27a4c828e662

1d9f8740-e5ef-11ea-b93e-7b3bd67dd1de

Dla kochanego małego mężczyzny!

c9fbcb30-5b2d-11eb-b216-cd1b32806f47

26db47c0-e6dc-11ea-932a-f5d533203f9b

Specjalnie dla Szymonka&nbsp;z okazji jego narodzin opowieść tę napisała Katarzyna Filipek-Herniczek, a zilustrowała Kasia Kukla-Puzoń.

04cbcb20-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

150ea100-5ef9-11eb-abd5-8fc7141a1331

Natomiast samodzielnie przygotowała ciocia Mania.

f2b5d150-d284-11eb-865d-51999e33ebc1

089be5f0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

316184d0-d285-11eb-865d-51999e33ebc1

Kraków, 21 marca 2021

e8604dc0-e990-11eb-b575-9d2bf2f7f086

0c813670-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

019c6750-d286-11eb-865d-51999e33ebc1

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Aniołek siedział nad brzegiem niebiańskiego strumyka i leniwie moczył stopy. Woda była ciepła, słońce cudownie przygrzewało, ale on nie miał dobrego humoru. &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Eh, nudzę się – pomyślał. – Inni mają tyle zajęć i to takich ważnych… A ja? &nbsp; &nbsp; &nbsp;– Emurielu, co się stało? – Anioł Michał zbliżył się do niego, lekko unosząc się nad chmurką. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek poderwał się na równe skrzydełka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nic, nic – tylko że… inni mają takie ważne zajęcia, pracują, za coś odpowiadają, a ja… – Emuriel smętnie opuścił głowę i kopnął patyczek. – A ja pomagam wiewiórkom, gdy się posprzeczają, ratuję biedronki, wkładam do gniazd małe ptaszki, gdy z nich powypadają. Chciałbym wreszcie robić coś ważnego. – Emuriel podniósł wzroki spojrzał na Anioła Michała. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Coś naprawdę ważnego – powtórzył…

1d299620-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

8aa8af90-d28b-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Anioł Michał się uśmiechnął. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wszystko jest ważne. Kiedy pomagasz najmniejszemu z najmniejszych to jest to równie ważne, jak pomaganie największemu. Biedronka czy słoń. Nie ma znaczenia. Ważne, że pomagasz… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Ale wiesz, o co mi chodzi… Ja bym chciał się opiekować ludźmi… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, wiem Emurielu. A ty wiesz, że to niezwykła praca – Anioł Michał nie dokończył, bo Emuriel wzbił się w powietrze, zaczął wywijać ósemki.

23262de0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

26604a40-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

e19c0e00-d28b-11eb-83d4-6f8be4d73579

f28ac580-d28b-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Wiem, wiem. To wspaniałe zadanie – pomagać człowiekowi, żeby nie upadał, żeby nie zgubił drogi, żeby się nie spóźniał… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to rzeczywiście wspaniałe zadanie, ale bardzo, bardzo odpowiedzialne. Trzeba pomagać, ale nie przeszkadzać… Trzeba być, ale się nie narzucać. Potrafisz tak? – Anioł Michał spojrzał na Emuriela. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – No, no… – Emuriel znów zajął się patyczkiem na ścieżce. – Myślę, że tak… &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Bardzo się z tego cieszę – opiekun Emuriela się uśmiechnął. – Bo właśnie mam dla Ciebie bardzo ważną wiadomość. Uznaliśmy, że jesteś gotowy…

3b3e3d50-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

38be9d50-d28d-11eb-83d4-6f8be4d73579

4caa1a10-d28d-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Gogogotowy? Do czego? Mogę na Ziemię? – Emuriel znów podskoczył, ale uderzył głową w najniższą gałąź drzewa i wpadł do strumyka. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Po chwili zmoknięty, lecz bardzo podekscytowany był na&nbsp;brzegu. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, na Ziemię. Ale taki mokry nie możesz wyruszyć. Zmoczysz swojego podopiecznego – roześmiał się Anioł Michał. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, tak. Zaraz się wysuszę – uradowany aniołek pofrunął szybko w górę i latał przez dłuższą chwilę, póki nie wyschły skrzydełka, włosy i sukienka.

45cabd70-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

88a887e0-d28d-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Kiedy zdyszany stanął przed swoim opiekunem, Anioł Michał wziął go za rękę i poprowadził do bramy. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel spojrzał w dół. Tam na dole toczyło się życie. Życie na Ziemi. Tylu ludzi, tyle zdarzeń. Dziewczynka szukała w parku pieska, który zaginął. Staruszka nie wiedziała, jak przejść przez ruchliwą ulicę; ktoś jeździł na rowerze. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Oj, trochę za szybko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel się przestraszył i&nbsp;zasłonił oczy: &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Czy ja sobie poradzę? Może jeszcze nie? Czy będę wiedział, co robić?

d2373ff0-d28d-11eb-83d4-6f8be4d73579

4c739ac0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

44578ef0-d28e-11eb-83d4-6f8be4d73579

5794ca50-d28e-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Nie martw się, będziesz. Każdy Anioł Stróż to wie – Anioł Michał poklepał aniołka po ramieniu, a potem założył Emurielowi łańcuszek na szyję… – Proszę, jest twój. Od dzisiaj jesteś Aniołem Stróżem. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – A kogo? Kogo będę pilnował? Skąd będę wiedział, że to ten człowiek? – zapytał cichutko. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Tym się nie martw, od razu będziesz wiedział. Bycie Aniołem Stróżem to dar. Na pewno rozpoznasz… &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel westchnął i wyszedł za bramę. Cieszył się bardzo, ale martwił zarazem, czy podoła tak odpowiedzialnemu zadaniu.

56c18b40-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

0c7518c0-6c56-11eb-8e72-35cc5136f543

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Chwilę później był na Ziemi. Wędrował ulicami miasta. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Zajrzał do kawiarni i do księgarni. Przyglądał się przechodniom. Jedni się dokądś spieszyli, a inni nie. Jedni się uśmiechali, inni nie… Aniołek lubił być wśród ludzi. Lubił gwar rozmów, śmiechy… Uwielbiał te swoje niespieszne wędrówki. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Wędrował długo, zaglądał w przeróżne zakamarki. Wiedział, że wszędzie można znaleźć coś ciekawego: a&nbsp;to wspaniała kamienica, a to ciekawy kościół, a czasami zwykła, mała rzecz. O, jak chociażby, ta stara pompa! &nbsp; &nbsp; &nbsp;W końcu zmęczony przysiadł na ławce. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Tak…, mógłby patrzeć na ten świat godzinami. Mógłby, ale musi już iść… Tylko dokąd?

54ffdbb0-d29b-11eb-a5b6-cb5768469f9a

63c23fb0-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

be99c6b0-d28e-11eb-83d4-6f8be4d73579

&nbsp; &nbsp; &nbsp; I nagle usłyszał TEN dźwięk. Najpierw cichy, a&nbsp;potem wszechogarniający…. Tak, teraz nie miał wątpliwości, to jest krzyk powitania. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel szybciutko pofrunął w kierunku, skąd napływał ten dźwięk. Do szpitala. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Przysiadł, jak gołąb, na parapecie. &nbsp; &nbsp; &nbsp; – Tak, to tutaj – pomyślał i uśmiechnął się. Najpierw popatrzył sobie z daleka, ale po chwili odważył się i wszedł do środka. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Usiadł na krawędzi szpitalnego łóżka i podziwiał: podziwiał małą istotę, która witała się z Rodzicami, tak jak potrafiła. Krzykiem. Emuriel podfrunął całkiem bliziutko. Mama i tata wpatrywali się w swojego synka. Aniołek też się wpatrywał. &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;Był 8 kwietnia 2020 roku, godzina 2:20. &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;

6f29b680-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

f5e5ca00-5b2f-11eb-b216-cd1b32806f47

73e6c960-5b2e-11eb-b216-cd1b32806f47

93850c90-5ef9-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; &nbsp; – Witaj, Szymonie&nbsp;(nie pojmował skąd wie, jak ma na imię ten mały chłopiec, ale wiedział), jestem Emuriel, twój Anioł Stróż. Będę z Tobą przez całe życie i zobaczysz, wszystkiego Cię nauczę.

e685dea0-5efa-11eb-abd5-8fc7141a1331

To jest mama – Marlena.

ebe795f0-5efa-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp;A to tata – Karol.

201bd7f0-5efb-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Prawda, że wspaniali? Chyba już się w&nbsp;Tobie zakochali. Spójrz, jak na Ciebie patrzą. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Będę z Tobą zawsze. Nauczę Cię łapać zabawki, ciągnąć mamę za włosy i tatę za nos… Będę Cię trzymał za rękę, kiedy spróbujesz wstać, razem nauczymy się mówić. Pokażę Ci wszystkie kolory świata, zapachy, kwiaty, motyle. &nbsp; &nbsp; &nbsp; Emuriel opowiadał i opowiadał, a Szymek&nbsp;słuchał i słuchał, aż w końcu zasnął…

f61c4f70-67c9-11eb-8b1d-ad78bfd89772

7b8eece0-d290-11eb-83d4-6f8be4d73579

6bde2720-5346-11ec-9311-5709bffa97f7

8ab226b0-5346-11ec-9311-5709bffa97f7

70c51ae0-5efb-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; Aniołek uśmiechnął się delikatnie i ucałował Szymka&nbsp; w&nbsp;małe czółko i ponownie przysiadł na krawędzi łóżeczka.

afbcf290-5efb-11eb-abd5-8fc7141a1331

&nbsp; &nbsp; &nbsp; Aniołek westchnął głęboko. Był poruszony oraz wzruszony. Teraz czuł, jak odpowiedzialne ma zadanie. W dodatku takie na długie lata...&nbsp; Był Aniołem Stróżem! A to był jego podopieczny.&nbsp;&nbsp;Śliczny i maleńki.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; Pięćdziesiąt&nbsp; cztery centymetry i 3350 gramów szczęścia!

f1c3a0f0-d2b7-11eb-826f-91a75ef172f0

0f863080-d2b8-11eb-826f-91a75ef172f0

ed5801a0-67c8-11eb-8b1d-ad78bfd89772

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Pomagał małemu&nbsp;Szymkowi&nbsp;poznawać świat, śpiewał mu przed snem niebiańskie kołysanki, opowiadał ciekawe historie, czule przytulał, gdy ten się niepokoił. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Chłopczyk okazał się mądrym i pojętnym „uczeniem”. Szybko zdobywał nowe umiejętności. &nbsp; &nbsp; &nbsp;Wkrótce Rodzice zobaczyli pierwszy uśmiech synka. a później jego pierwszy samodzielny krok.&nbsp;Emuriela szczególnie uradował ten pierwszy krok.

09d53ff0-67c9-11eb-8b1d-ad78bfd89772

&nbsp; &nbsp; &nbsp;– Wspaniale, Szymusiu! Jestem z Ciebie bardzo dumny. Pamiętaj, już zawsze będę z Tobą. I razem wiele się jeszcze nauczymy.

ad9c9660-67c9-11eb-8b1d-ad78bfd89772

&nbsp; &nbsp; &nbsp;Po kilku dniach Szymek&nbsp;wrócił z Mamą do domu. Aniołek zakasał rękawy. Miał teraz pełne ręce roboty!